Rozdział XXXVII - Uprowadzona.

Jest prośba! Czytasz? Zostaw komentarz :D ! Nawet Ci bez konta, bo dodałam, że Anonimowo można zostawić. :> 

Zaczynamy oczami Kastiela. ;-)) 

Patrzyłem na nią jak na kosmitkę, chwila minęła zanim dotarło do mnie co powiedziała.
Kas: Jak.. JAK TO JEJ TU NIE MA?! 
Roz: Nie krzycz na mnie! Su powiedziała, żebym Ci nie mówiła gdzie idzie.
Kas: Gdzie poszła? - spytałem zniecierpliwiony. 
Roz: Nie wiem. - spiorunowałem ją wzrokiem. - W stronę ulicy. - już się odwróciłem kiedy dodała. - pójdę z Tobą. 
Kas: A po jaką cholere? - akurat ona jest mi teraz potrzebna.. 
Roz: Może nie chcieć Cię słuchać, jak ją znajdziemy. 
Wyszliśmy razem ze szkoły, zobaczyliśmy Armina i rudą na ławce, rozmawiali, wtedy z sali gimnastycznej wyszedł pan gospodarzyk, zignorował mnie i zwrócił się do siwej.
Nat: Rozalio, widziałaś może Sucrette? Obiecała mi taniec. - Nie no zaraz mu wypierdole.
Roz: Musiała się wcześniej zwijać. Będziemy jej szukać. 
Nat: Co?
Kas: Gówno. - Nie rozumiałem po co tracimy czas na tego idiotę, złapałem Rozalie za ramie i pociągnąłem w stronę ulicy. 
Roz: To nie było koniecznie. - warknęła na mnie, nie uczyniłem jej zaszczytu w postaci odpowiedzi, westchnęła. - Idziemy pierw do niej? 
Kas: Może przejdźmy się w okolicy i po parku. 
Przytaknęła, szukaliśmy jej koło godzinę, ale nigdzie nie było po niej śladu, po rozdzieleniu spotkaliśmy się z Rozalią pod jej domem. 
Roz: Widocznie wróciła do domu. Może się schowaj, mogła powiedzieć Michelowi, żeby Ci nie otwierał.
Kas: Nie było go w domu, jak po nią przyszedłem. 
Roz: Jak był w pracy to może już wrócił skoro już jest 21, z resztą... Jak jest sama to tym bardziej Ci nie otworzy. 
Wywróciłem oczami i poszedłem stanąć z boku, żeby nie było mnie widać, gdy ktos otworzy drzwi, Rozalia zapukała, po chwili  gdy usłyszałem jak się otwierały walczyłem z Soba by nie wyskoczyć z mojej jakże cudownej kryjówki.
Roz: O hej, jest Su? 
Mich: Jak to? Nie ma jej na balu?
Roz: Myślałam, ze wróciła... - spojrzała zaniepokojona w moją stronę, poszedłem stanąć przy niej. 
Kas: Hej. - rzuciłem w stronę Michela i wyjąłem z kieszeni telefon. 
Mich: Hej? O co chodzi z Su? 
Roz: Nie odbierze od Ciebie. 
Nie obchodziło mnie to musiałem spróbować, kliknąłem w jej kontakt, zielona słuchawka. Po trzech sygnałach, coś zaczęło mi pikać.
Roz: A nie mówiłam? 
Kas: Daj już spokój dziewczyno! 
Mich: Wyjaśnicie mi gdzie Su? 
Roz: No właśnie nie wiemy...
Ten też spojrzał na nas z niepokojem, wyjął z kieszeni telefon, zrobił to samo co ja wcześniej, ale ledwo przyłożył telefon do ucha, a zaraz go odłożył.
Mich: Chy..chyba wyłączyła telefon. 
Roz: Mówiłam żebyś nie dzwonił! - uderzyła mnie w ramie. 
Mich: Dobra, a teraz macie mi to wyjaśnić... 
Weszliśmy do środka, Rozalia o wszystkim mu opowiedziała w połowie historii musiała powstrzymywać Michela przed rzuceniem się na mnie, czekaliśmy tam do północy... Nie wróciła, następnego dnia obudziliśmy się w kuchni, Michel do niej zadzwonił, była 10.47, telefon wciąż wyłączony. 

..........................................Sucrette...........................................

Obudziłam się nie wiedząc gdzie jestem i jaki mamy dzień, to znaczy wiedziałam gdzie jestem, wyglądało to na jakąś piwnice, wszędzie był kurz, pod ścianą było pełno kartonów i skrzynek, pomieszczenie oświetlała jedna zawieszona mało stabilnie żarówka na suficie. Zaczęło do mnie docierać to co było wcześniej, zerwałam się na równe nogi, ale zachwiałam się, zakręciło mi się w głowie wpadłam na jedno pudło, usłyszałam kroki, zielone drzwi naprzeciwko mnie się otworzyły, do środka weszło 4 facetów, trzech uśmiechnęło się szyderczo na mój widok, mieli pożółkłe zęby, jeden był łysy dobrze zbudowany, około 40 w oczach miał - pożądanie, drugi miał blond włosy, już łysiał dałabym mu 45 lat? w oczach miał.. - pożądanie, trzeci miał rude włosy, wyglądał na może 38 lat w oczach miał, no patrz! - pożądanie, potem spojrzałam na czwartego chłopaka, tak.. chłopaka, stał z boku oparł się o ścianę, miał może 18 lat? maksymalnie 19, miał czarne włosy, właściwie fryzurę miał podobną do Armina, ale miał ładniejszą twarz, ale to co mnie zaintrygowało to jego oczy, nie było w nich pożądania, tylko zaciekawienie jednak i tak czułam do niego wstręt, przyglądałam mu się on przyglądał się mi, zauważył to łysy mężczyzna i spojrzał w stronę czarnowłosego. 
- Podoba Ci się mój bratanek? No wybacz, musisz się zadowolić nami. - uśmiechnął się, a we mnie wezbrał się jeszcze większy wstręt. 
- Który pierwszy? - odezwał się rudy z głupim uśmieszkiem, panikowałam, wstałam i przytrzymałam się kartonu, wtedy poczułam w mojej torebce wibracje, które usłyszał każdy,  blondyn podleciał do mnie i wyrwał mi torebke, bez sensu rzuciłam się w jego kierunku, wtedy łysy pchnął mnie a ja upadłam na ziemie uderzając głową w skrzynie. 
- Och, zobaczcie, Kastiel dzwoni. - wszyscy troje się zaśmiali, młodszy przyglądał im się z twarzą bez wyrazu, a ja poczułam, że coś mnie ściska w okolicach serca, ile ja bym dała żeby teraz z nim być, do oczu zaczęły napływać mi łzy, blondyn rzucił moim telefonem o ścianę, znów wybuchnęli śmiechem i spenetrowali moją torebkę, jeden schował portfel do kieszeni a chusteczki trzymał w ręku, pusta torebkę rzucili tam gdzie leżał mój telefon w kawałeczkach. 
- Możemy dokończyć. - uśmiechnął się szyderczo rudy i zaczął zmierzać w moim kierunku, zebrałam się w Sobie, wstałam i krzyknęłam.
Su: STOP! 
- Coś Ci nie pasuje kochana? - przeszedł mnie dreszcz gdy tak się do mnie zwrócił, widziałam, że ekscytuje go mój sprzeciw. 
Su: Mam okres. - rzuciłam jak gdyby nigdy nic, a oni się skrzywili. 
- I co teraz? - zapytał blondyn. - Od razu ją załatwimy? 
Łysy podszedł do mnie i złapał mnie za podbródek, patrzyłam na niego z powagą. 
- Nie, szkoda by było zmarnować taką ślicznotkę. - pocałował mnie w szyje, wzdrygnęłam się lekko, to było obrzydliwe, gdy się od mojej szyj odessał pchnął mnie, upadłam.
- Długo masz ten okres? 
Su: Wczoraj się zaczął. 
- To ile jeszcze potrwa? - spytał rudy. 
Su: Z 5 dni. 
Wymienili spojrzenia, łysy podszedł do jednej ze skrzyń i wziął z niej sznur. 
- Młody, zajmij się nią. - rzucił najmłodszemu sznur. - My idziemy na łowy. - zaśmiali się...
- A, a to Ci się przyda piękna. - rzucił mi w twarz chusteczki. 
Zanosząc się śmiechem wyszli. Zostałam sam na sam z najmłodszym, byłam bliska załamania, ale powstrzymałam się od płaczu, poczekam, aż zostanę sama. Ten podszedł i ukucnął przede mną. 
- Jestem Fabian.
Och, miło mi ja jestem Sucrette, ile masz lat? Skąd jesteś? Pff... Chyba wyczytał to z mojej twarzy bo się uśmiechnął, jak on mnie intryguje... 
Fab: Przykro mi. 
Spojrzałam w jego czekoladowe czy. 
Su: Sucrette. 
Fab: Jesteś inna niż wszystkie. Inne by krzyczały i próbowały się wydostać. 
Ale ja widziałam, że to nic by nie dało. 
Su: Ta, jestem niesamowita. 
Fab: Tak, pyskujesz, a masz przed Sobą kryminalistę. 
Su: Nie jesteś jak oni. 
Fab: Skąd wiesz?
Su: Po prostu wiem. 
Stop, czy on wcześniej powiedział...
Su: Jak inne? - zamknął oczy. - Dużo ich było?
Fab: Kilka, ja dołączyłem niedawno... Byłem tu przy jednej dziewczynie dopiero, ale słyszałem opowieści, trafiłem pod opiekę wuja, gdy moi rodzice zginęli w wypadku. 
Su: Przykro mi... -  zmarszczyłam czoło. - A co oni robią z dziewczynami? 
Fab: Gwałcą, a jak się znudzą... - przełknął głośno ślinę. Nie musiał mówić nic więcej, ścisnęło mnie w gardle. - Kim jest Kastiel? - zapytał naglę, pękłam zalałam się płaczem. - Hej! Ciiii! 
Su: Mo.. moim chłopakiem. 
Wtedy coś mi wpadło do głowy. Otarłam łzy i wstałam. 
Su: Pomóż mi! Pojechali! Wyjdziemy stąd razem! - ruszyłam w stronę drzwi, jednak ku mojemu ogromnemu zdziwieniu Fabian złapał mnie za rękę i pchnął na ścianę. - CO TY ROBISZ?! 
Fab: Nie wypuszczę Cię stąd. 
Su: Dlaczego?! 
Fab: Znajdą mnie i zabiją, z resztą nie wkopię mojego wuja! 
Su: Czyś Ty oszalał! On zabijał! Pójdziemy na policje! Daj spokój!
Fab: Przymknij się już. 
Su :Więc pozwolisz, żeby mnie... - nie dałam razy tego powiedzieć. - i zabili? - nie odpowiedział. - Wolisz mieć moją krew na rękach!? 
Wyglądało na to, że go wkurzyłam, ale gdy się odezwał głos miał opanowany. 
Fab: Serio masz okres? - nie wiedziałam, czy odpowiedzieć... Wyda mnie? Przecież nie miałam okresu... A z drugiej strony może jak pójdę z nim do łazienki uda mi się... stop tu jest łazienka? Fabian był bardzo przenikliwy. - Nie uciekniesz, nie ma tu okien. no i wnioskuje, ze nie masz okresu. - złapał mnie za nadgarstki i związał je mocno sznurem, może trochę za mocno potem posadził mnie na ziemi i związał mi kostki, wziął dwie chusteczki i wsadził mi je do ust. - Będę Cię krył. Ale nie licz na nic więcej, a teraz z góry przepraszam za to co zrobię, sam nie chcę oberwać. - oderwał mi kawałek sukienki i wymierzył mi siarczysty policzek. 
Wyszedł, a z moich oczu poleciały łzy.